It's all about work now.
Door: Thijs
Blijf op de hoogte en volg Thijs
29 Januari 2014 | Australië, Stokers Siding
Nou dan na meerdere verzoeken om is een keer iets op mijn blog te schrijven, dacht ik vandaag eens even tijd te maken voor een verhaaltje. Nadat we ons busje hadden ingeleverd in Brisbane zijn we twee weken in Brisbane gebleven. Deze twee weken stonden vooral in het teken van relaxen, gratis wifi in de bieb pakken en wat sightseeing, alhoewel er niet al te veel te zien is in Brisbane. Al met al was het dus een heerlijk luilekker weekje. Een beetje rondhangen in Southbank was onze grootste bezigheid. Southbank was een park met daarin een groot openbaar zwembad en een hele relaxte sfeer.
Ook iets dat we in Brisbane weer eens hebben gedaan sinds tijden was uitgaan. In het busje heb je veel minder de kans om uit te gaan, dus het uitgaan hebben we daarom ook meerdere malen gedaan in Brisbane. In onze tweede week in Brisbane moesten we opzoek naar een ander hostel, omdat de prijzen van ons hostel verdubbeld werden i.v.m. de Ashers, de belangrijkste cricketwedstrijd in Australië. Uiteindelijk een deur verder een hostel kunnen vinden en hebben we daar de rest van de week vertoefd met eigenlijk precies dezelfde bezigheid als de week ervoor.
Om niet te lang in Brisbane te blijven hangen, wilden Yoni en ik graag een WWOOF-adres gaan vinden. WWOOF’en staat voor Willing Work On Organic Farms, wat inhoud dat je voor iemand gaat werken in ruil voor kost en inwoning. Na 50 mailtjes te hebben verstuurd, hadden we eindelijk een positieve reactie van ene Barbara Tyler. We konden daar direct de week erna terecht, maar alleen voor één week.
Voor de week daarna stond een busreisje naar het zeer bekende plaatsje Murwillumbah op de planning. Toen we daar aankwamen bracht ze ons naar haar huis in Pumpenbill. Het was een hele aardige vrouw, die ons direct inlichtte over al het wildlife in en rondom haar huis. Ze garandeerde ons bijvoorbeeld dat we vrijwel zeker slangen zouden zien in ons weekje bij haar. Dus vol spanning gingen we er naartoe. Eenmaal aangekomen waren we versteld van haar mooie stukje land. Ze had een supermooi huis en we hadden beiden onze eigen kamer, wat echt een luxe was vergeleken het hostel leven. Direct moesten we haar vee splitsen en naar een speciale plek drijven, omdat de volgende ochtend er 8 koeien naar het slachthuis moesten. Oftewel direct een ervaring rijker en daarna in de avond heerlijk gegeten.
De dagen erna stond vooral in het teken van het fixen van haar hekken en het verwijderen van lantana, een onkruid dat ze in overvloed had. Uiteindelijk wilde ze alles weg hebben, maar als ze dat wilt bereiken heeft ze wel even wat meer tijd nodig dan een weekje. Uiteindelijk hebben we een aantal dagen flink gewerkt en hebben we ook nog wat dagen vrij gehad. Zo hebben we geprobeerd Mt. Warning te beklimmen, maar die was gesloten. In plaats daarvan zijn we naar de grens tussen New South Wales en Queensland gereden en hebben we daar een national park bezocht.
Na een weekje bikkelen bij Barbara, wilden we eigenlijk nog wel wat langer WWOOF’en. Uiteindelijk kwamen we in contact met Anna. We konden er direct terecht en dus werden we de maandag erna opgepikt door een vriendin van Anna, Sue. Ze bracht ons naar haar huis en wederom was dit weer een stukje land waar je versteld van kan staan. Daar ontmoetten we Anna en haar jongste zoon, Janardhan. Later die week zou Josh, haar oudste zoon terug komen van een kamp.
De afspraak die werd gemaakt, was dat we sowieso 10 dagen daar zouden blijven, omdat Anna voor 10 dagen naar een speciale silence retreat ging en ze daarom hulp nodig had op haar land, aangezien zij zelf niet aanwezig was. Dus wij samen met de echtgenote van Sue, Doug, aan de slag op haar land. We hebben echt van alles gedaan. Van een schuurtje bouwen voor haar stier tot het schoonmaken van kippenhokken. Ook wilde ze beginnen met het planten van groente, dus daar hebben we ook mee geholpen.
Na de tien dagen was Anna weer terug gekomen en zijn we eigenlijk met hetzelfde doorgegaan als waar we mee bezig waren alleen dan met Anna. Vervolgens hebben we daar ook nog kerst samen gevierd. Het was een kerst met een tintje aboriginal, aangezien Doug een aboriginal is. Hij heeft het eten bereid doormiddel van een kapamari. Hierbij kookte hij het vlees en groente door een groot vuur aan te steken, waardoor er kolen ontstonden. Daarna dekte hij het af met doeken en kruiden. Hierdoor werd het erg heet van binnen en werd het vlees en de groente dus gekookt. Het was een bijzonder kerst, zeker door het feit dat we die dag gewoon konden zwemmen en de hele dag buiten waren in een korte broek. Uiteindelijk hebben ik na lang nadenken besloten om hier mijn 3 maanden aan werk te gaan halen voor een tweede jaars visum. Dus na oud en nieuw zou ik alleen overblijven bij Anna en haar 2 jongens.
Met oud en nieuw zijn Yoni en ik naar Brisbane gegaan en hebben daar een supergaaf oud en nieuw gevierd. Het was super gezellig en echt wel een tof idee dat we met onze blote voeten in het zand oud en nieuw hebben gevierd met een ijsje in onze hand. Het was echt een ervaring om niet te vergeten. Na oud en nieuw kwam er dan na 3 maanden samen reizen een eind en ging Yoni zijn eigen kant op. Yoni naar Melbourne en ik op naar de 3 maanden werk. Het moment dat je dan zelf in de bus stapt, is wel een raar idee, maar je went er aan. Ik zit nu dus sinds oud en nieuw nog steeds bij Anna in huis en ik heb het er prima naar mijn zin. Het werk is prima en in mijn vrije tijd is er genoeg te doen. Ik zit hier nog tot en met begin maart en dan zal ik naar Nieuw-Zeeland gaan om daar een maandje rond te gaan reizen.
Oja, de foto’s zullen hopelijk gauw op facebook verschijnen.
Ook iets dat we in Brisbane weer eens hebben gedaan sinds tijden was uitgaan. In het busje heb je veel minder de kans om uit te gaan, dus het uitgaan hebben we daarom ook meerdere malen gedaan in Brisbane. In onze tweede week in Brisbane moesten we opzoek naar een ander hostel, omdat de prijzen van ons hostel verdubbeld werden i.v.m. de Ashers, de belangrijkste cricketwedstrijd in Australië. Uiteindelijk een deur verder een hostel kunnen vinden en hebben we daar de rest van de week vertoefd met eigenlijk precies dezelfde bezigheid als de week ervoor.
Om niet te lang in Brisbane te blijven hangen, wilden Yoni en ik graag een WWOOF-adres gaan vinden. WWOOF’en staat voor Willing Work On Organic Farms, wat inhoud dat je voor iemand gaat werken in ruil voor kost en inwoning. Na 50 mailtjes te hebben verstuurd, hadden we eindelijk een positieve reactie van ene Barbara Tyler. We konden daar direct de week erna terecht, maar alleen voor één week.
Voor de week daarna stond een busreisje naar het zeer bekende plaatsje Murwillumbah op de planning. Toen we daar aankwamen bracht ze ons naar haar huis in Pumpenbill. Het was een hele aardige vrouw, die ons direct inlichtte over al het wildlife in en rondom haar huis. Ze garandeerde ons bijvoorbeeld dat we vrijwel zeker slangen zouden zien in ons weekje bij haar. Dus vol spanning gingen we er naartoe. Eenmaal aangekomen waren we versteld van haar mooie stukje land. Ze had een supermooi huis en we hadden beiden onze eigen kamer, wat echt een luxe was vergeleken het hostel leven. Direct moesten we haar vee splitsen en naar een speciale plek drijven, omdat de volgende ochtend er 8 koeien naar het slachthuis moesten. Oftewel direct een ervaring rijker en daarna in de avond heerlijk gegeten.
De dagen erna stond vooral in het teken van het fixen van haar hekken en het verwijderen van lantana, een onkruid dat ze in overvloed had. Uiteindelijk wilde ze alles weg hebben, maar als ze dat wilt bereiken heeft ze wel even wat meer tijd nodig dan een weekje. Uiteindelijk hebben we een aantal dagen flink gewerkt en hebben we ook nog wat dagen vrij gehad. Zo hebben we geprobeerd Mt. Warning te beklimmen, maar die was gesloten. In plaats daarvan zijn we naar de grens tussen New South Wales en Queensland gereden en hebben we daar een national park bezocht.
Na een weekje bikkelen bij Barbara, wilden we eigenlijk nog wel wat langer WWOOF’en. Uiteindelijk kwamen we in contact met Anna. We konden er direct terecht en dus werden we de maandag erna opgepikt door een vriendin van Anna, Sue. Ze bracht ons naar haar huis en wederom was dit weer een stukje land waar je versteld van kan staan. Daar ontmoetten we Anna en haar jongste zoon, Janardhan. Later die week zou Josh, haar oudste zoon terug komen van een kamp.
De afspraak die werd gemaakt, was dat we sowieso 10 dagen daar zouden blijven, omdat Anna voor 10 dagen naar een speciale silence retreat ging en ze daarom hulp nodig had op haar land, aangezien zij zelf niet aanwezig was. Dus wij samen met de echtgenote van Sue, Doug, aan de slag op haar land. We hebben echt van alles gedaan. Van een schuurtje bouwen voor haar stier tot het schoonmaken van kippenhokken. Ook wilde ze beginnen met het planten van groente, dus daar hebben we ook mee geholpen.
Na de tien dagen was Anna weer terug gekomen en zijn we eigenlijk met hetzelfde doorgegaan als waar we mee bezig waren alleen dan met Anna. Vervolgens hebben we daar ook nog kerst samen gevierd. Het was een kerst met een tintje aboriginal, aangezien Doug een aboriginal is. Hij heeft het eten bereid doormiddel van een kapamari. Hierbij kookte hij het vlees en groente door een groot vuur aan te steken, waardoor er kolen ontstonden. Daarna dekte hij het af met doeken en kruiden. Hierdoor werd het erg heet van binnen en werd het vlees en de groente dus gekookt. Het was een bijzonder kerst, zeker door het feit dat we die dag gewoon konden zwemmen en de hele dag buiten waren in een korte broek. Uiteindelijk hebben ik na lang nadenken besloten om hier mijn 3 maanden aan werk te gaan halen voor een tweede jaars visum. Dus na oud en nieuw zou ik alleen overblijven bij Anna en haar 2 jongens.
Met oud en nieuw zijn Yoni en ik naar Brisbane gegaan en hebben daar een supergaaf oud en nieuw gevierd. Het was super gezellig en echt wel een tof idee dat we met onze blote voeten in het zand oud en nieuw hebben gevierd met een ijsje in onze hand. Het was echt een ervaring om niet te vergeten. Na oud en nieuw kwam er dan na 3 maanden samen reizen een eind en ging Yoni zijn eigen kant op. Yoni naar Melbourne en ik op naar de 3 maanden werk. Het moment dat je dan zelf in de bus stapt, is wel een raar idee, maar je went er aan. Ik zit nu dus sinds oud en nieuw nog steeds bij Anna in huis en ik heb het er prima naar mijn zin. Het werk is prima en in mijn vrije tijd is er genoeg te doen. Ik zit hier nog tot en met begin maart en dan zal ik naar Nieuw-Zeeland gaan om daar een maandje rond te gaan reizen.
Oja, de foto’s zullen hopelijk gauw op facebook verschijnen.
-
29 Januari 2014 - 12:15
Hans En Wil Warnars:
Vreemd om in je korte broek kerst en oud en nieuw te vieren. Lijkt ons een bijzondere ervaring.
Is wel wat anders dan school om nu te timmeren en kippenhoeken schoon te maken.
Zo te lezen heb je het prima naar je zin, dus geniet lekker verder.
Groeten. -
29 Januari 2014 - 14:23
Alice Kaptein:
Hoi Thijs, dat is leuk; een heel verslag door jou geschreven. Je vermaakt je wel lezen we tussen de regels door en horen we ook weer via Rick. De tijd vliegt wel om; voor je het weet zit je weer in het vliegtuig naar dit koude kikkerlandje. Geniet nog maar even lekker en heel veel reisplezier in NZ.
Groeten uit Limmen; Mart en Alice -
29 Januari 2014 - 23:13
Réneke:
Ook al wisten we de verhalen al, blijft leuk om te lezen hoe je het hebt opgeschreven en hebt beleefd.
x mama -
30 Januari 2014 - 09:38
Aunty Laan:
Hoi neefje,
Al lezende merk ik dat je het naar je zin hebt en misschien mis je ons nog we leen beetje? Ik ben ook jaloers als ik lees hoe jij je feestdagen hebt doorgebracht. En wij maar denken dat je ons zal missen. Een goede ervaring om met de mensen daar samen te werken en mee te maken hoe de aboriginals hun feestdagen vieren. De tijd vliegt en voor je het weet ben je al weer terug in Nederland en ben je met een studie bezig. Wij (Clem en ik) willen je graag weer zien en ook al je foto's want wij hebben geen facebook en zien dus af en toe wat van Reen. Geniet van de komende tijd en ik had al begrepen dat je richting Nieuw Zeeland gaat. Dan ben ik echt wel fat jaloers. Kusjes van tante Laan en ome Clemens -
30 Januari 2014 - 21:45
Josien En Joost:
Lieve Thijs,
jeetje wat een bikkel ben je zeg! Schuurtje bouwen voor een stier, hekken fixen, wist niet dat je zo handig was! Super leuk om te lezen hoe het je vergaat aan de andere kant van de wereld. Van Reen hoor ik gelukkig tijdens het fietsen ook hoe het met je gaat. Begreep dat je het erg naar je zin had bij Anna en dat de Kerst daar ook bijzonder was. Oud en Nieuw hebben wij op de Roelat gevierd, raar zonder jou....
Heel veel plezier nog de komende maanden, geniet ervan!
Dikke zoen, Josien en natuurlijk ook van Joost, Bram, Pim en Joep
-
01 Februari 2014 - 02:12
Jane:
Lieve Thijs,
Wat leuk om weer wat van je te horen. Je hebt het daar best naar je zin! Goed zo!
Wat een geweldige belevenissen allemaal.
Het is maar goed dat je nog daar bent. Het weer is hier koud, regenachtig en winderig.
Nog een maand, dan begint je nieuwe avontuur in Nieuw Zeeland.
Ik ben wel benieuwd naar al je reisverhalen.
Maar nu nog genieten, Thijs.
Nog een mooie tijd daar!
Dikke knuffel, Jane -
16 Maart 2014 - 14:52
Petra:
Hoi , natuurlijk al veel verhalen over jouw avonturen in australië van je moeder gehoord. Maar ook om ze te lezen!! Inmiddels ben je onderweg of misschien al gearriveerd in nieuw zeeland! Daar zal je ongetwijfeld wel weer het een en ander beleven. Maak er iets moois van, vele groetjes van petra, Eindhoven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
